آزمایش لپر در مورد تأثیر جایزه بر انگیزه افراد

آزمایش لپر در مورد تأثیر جایزه برانگیزش

یک سؤال مهم در مطالعات مربوط به انگیزش این است که آیا پاداش بیرونی، علاقه و انگیزش درونی برای فعالیت را کاهش می دهد؟

پیرو و همکارانش در مطالعه ای کلاسیک این موضوع را بررسی کردند(1973). آنها به دانش آموزان پیش دبستانی این فرصت را دادند که با ماژیک های نوک نمدی نقاشی بکشند. بسیاری از آنها این کار را بااشتیاق انجام دادند. سپس آنها را به صورت تصادفی به 3 گروه تقسیم کردند : به یک گروه گفته شد که اعضا در ازای تصویری که برای یک بازدید کننده بکشند، جایزه دریافت می کنند.

به یک گروه به طور غافل گیرانه همان جایزه را می دهند ( جایزه به نقاشی بچه ها ربطی ندارد) و گروه دیگر جایزه ای دریافت نکردند. طی چهار روز مشاهده گرها فعالیت های بچه هایFree – play را ثبت کردند. بچهایی که در ازای نقاشی جایزه دریافت می کردند زمان بیشتری برای نقاشی ها با ماژیک صرف می کردند نسبت به دو گروه دیگر.

متولیان پیشنهاد دادند که وعده پاداش بیرونی برای فعالیتی که به طور درونی مورد علاقه افراد است ممکن است با القاء انتظار جایزه در ازای انجام آنچه که قبل از آن بدون پاداش آنرا انجام می دادند، علاقه درونی آنها را کاهش دهد.

در یک مطالعه دیگر (گرین و لپر،1974) این نتیجه حاصل شد که دانش آموزان از اینکه آنها از طریق آینه یک طرفه مشاهده می شوند، تأثیر کاهنده مشابهی بر تأثیر پاداش وعده داده شده داشت.

جایزه

آیا پاداش انگیزه درونی را ازبین می برد؟

برای فهم نتایج این مطالعات یاد آوری شرایط مطالعه مهم است. دانش آموزانی که برای این تحقیق ها انتخاب شده بودند، برای استفاده از قلم ها علاقه درونی شان داده بودند.

کسانی که این علاقه را نداشتند از آزمایش ها کنار گذاشته شدند. همچنین کار باقلم نوک نمدی به بسیاری از تکالیف مدرسه شباهتی ندارد.

بسیاری از کودکان نقاشی در خانه را دوست دارند، امّا تعداد کمی حتّی آنها که به موضوعات مدرسه علاقه مندند به طور مستقلانه گرامر و نگارش را مطالعه می کنند، روی مسائل ریاضی کار می کنند یا ظرفیت عناصر شیمیایی را یاد می گیرند.

علاوه بر این برای مثال بسیاری از دانشمندان بسیار خلاق و خود انگیخته به دفعات زمانی که تحصیل پاداش را به شکل نمره دریافت کردند یا به صورت جوایز علمی و بورسیه برای انجام کارهای علمی و همه هنرمندان موفق در مقاطعی به خاطر آثار و خلاقیت های هنری شان جایزه و پاداش دریافت کرده اند.

بیل بی علاقه اولیه خود به قصّه گویی را به پدربزرگش نسبت می دهد که برای او داستان هایی از کتاب مقدس می گفت و سپس اگر خوب گوش می داد، به او جایزه ای می داد. این پاداش ها علاقه درونی او به قصه گویی یا گوش دادن به داستان ها را کاهش نداد.